تأثیر آموزش تن آرامی و رفتارهای دلبستگی بر میزان اضطراب مادران نخست باردار شهر شیراز: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: اضطراب مادر، که اولین شخصیت تأثیر گذار در بهداشت روانی کودک می باشد، بسیار حایز اهمیت است. استفاده از روش های کاهش اضطراب مادران باردار نقش مؤثری در کاهش مشکلات روانی مادر و فرزند او دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش رفتارهای دلبستگی و تن آرامی بر اضطراب مادران نخست باردار صورت گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش کار آزمایی بالینی بر روی 126 زن باردار شکم اول (42 نفر گروه تن آرامی، 42 نفر گروه دلبستگی، 42 نفر کنترل)، مراجعه کننده به 2 بیمارستان حافظ و شوشتری شهر شیراز در تابستان سال 1389 انجام شد .ابزار مورد استفاده شامل: فرم اطلاعات فردی، بارداری و پرسشنامه اضطراب اسپیلبرگر ( spielberger) بود. برای دوگروه آزمایش علاوه بر مراقبت های معمول بارداری، 4 جلسه 90 دقیقه ای کلاس های آموزش رفتارهای دلبستگی و تن آرامی طی 4 هفته (هفته ای یک بار) برگزار شد. گروه کنترل فقط مراقبت های معمول بارداری دریافت نمودند. نمره اضطراب قبل از مداخله، همچنین در پایان مداخله در هر سه گروه سنجیده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های مجذورکای و آنالیز واریانس وتی زوج استفاده گردید. (05/0p<) معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها : در این بررسی، میانگین نمره اضطراب قبل از مداخله در سه گروه اختلاف آماری معنی داری نداشت، ولی میانگین نمره اضطراب بعد از مداخله در سه گروه اختلاف آماری معنی داری نشان داد (004/0p<). در دو گروه آزمایش بعد از مداخله، در میانگین نمره اضطراب کاهش و در گروه کنترل افزایش مشاهده گردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد آموزش رفتارهای دلبستگی و تن آرامی موجب کاهش اضطراب در مادر باردار می شود.